Earliest political memory #160
The evening of April 21st 1967, on the eve of my birthday. In the dining room, there are huge amounts of food and desserts on the tables (I’m gazing, thinking that it feels like I’m peeping through the slightly open door of a well-stocked fridge). My mom cooks for my birthday for two or three days, a habit that she would keep for the years to follow. We are expecting a lot of kids and grown-ups. Mom and dad call me, they look at me sadly and say “no one is coming tomorrow, it will be just the three of us and grandma”. ALL GATHERINGS ARE PROHIBITED
21/4/1967 βράδυ, την άλλη μέρα ξημερώνουν τα γενέθλιά μου. Στην τραπεζαρία είναι στρωμένα τραπέζια γεμάτα γλυκά, φαγητά (είναι σαν ψυγείο, σκέφτομαι, όταν κοιτώ απ’ τη μισάνοιχτη πόρτα). Η μαμά μου, όπως και τα επόμενα χρόνια, μαγείρευε 2-3 μέρες για τα γενέθλιά μου. Περιμέναμε πολλούς μεγάλους και παιδιά. Με φωνάζει μαζί με τον μπαμπά, με κοιτούν με μάτια λυπημένα και λένε: «αύριο δεν θα έρθει ο κόσμος για τα γενέθλια, θα είμαστε οι τρεις μας και η γιαγιά». ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΟΙ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ.